Rozwód to dla całej rodziny burzliwy i trudny okres. Wzajemne oskarżenia, łzy, złość i i kolejne rozprawy sądowe odciągają uwagę rodziców od dzieci, które bardzo przeżywają nową sytuację. Dla nich informacja o rozwodzie jest najczęściej sygnałem nie tylko o zakończeniu uczucia, które kiedyś łączyło rodziców, ale także uczucia, którym wspólnie darzyli dziecko.Rodzice podczas wspólnych rozmów powinni także rozmawiać o tej sytuacji z dzieckiem ono musi wiedzieć, że formalny koniec związku rodziców nie oznacza końca miłości do dziecka.
Dziecko podczas rozstania rodziców przeżywa traumę, która wynika przede wszystkim z utraty poczucia bezpieczeństwa , stałości i obawy przed emocjonalnym porzuceniem, a rodzice najczęściej nie zdają sobie z tego sprawy. Sami pochłonięci negatywnymi emocjami walcząc o cząstkę utraconego gruntu pod nogami, godności i siły, zapominają o osamotnieniu i tragedii emocjonalnej swoich pociech, często jeszcze wykorzystując je w batalii o swoje prawa.
Dziecko ma prawo do wiedzy
Dziecko powinno wiedzieć, dlaczego rodzice się rozwodzą. Należy oczywiście unikać wnikania w szczegóły i obwiniania drugiej strony (łatwo zniszczony wizerunek jednego z rodzica może zaowocować w przyszłości problemami emocjonalnymi oraz zmianą jego postrzegania w oczach dziecka).
Należy wyjaśnić maluchowi, że rodzice rozstają się ze względu na zanik relacji między nimi, miłość do dziecka pozostaje bez względu na to, który z rodziców odchodzi i dlaczego.
Bardzo poważnym błędem, jaki popełniają rodzice w trakcie rozwodu jest walka o względy dziecka i ograniczanie praw rodzicielski jednego z rodziców.
[-------]
Brak miłości i uwagi jednego z rodziców w wyniku wychowywania go tylko przez mamę lub tatę grozi poważnymi deficytami i sytuacją patologiczną. Dziecku potrzebne jest zaangażowanie i wsparcie dwóch rodziców, dlatego biorąc pod uwagę przyszłość emocjonalną dziecka należy przemyśleć czy nie wyrządzamy mu krzywdy ograniczając kontakty z rodzicem, który odszedł.
Dzieci należy przygotowywać na zmiany, rozmawiać i prosić o wyrażanie własnych uczuć. Jeśli dziecko będzie stale informowane i będzie miało szansę wyrazić swoje emocje być może z biegiem czasu łatwiej będzie mu się pogodzić z zaistniałą sytuacją. Nikt bowiem nie lubi zaskoczenia, niemiłych niespodzianek - nowego taty przy boku mamy lub nowego domu z dnia na dzień! - dla dzieci takie gwałtowne zmiany bywają bardzo bolesne.Kto zawinił?
Bardzo często za rozpad związku rodziców dzieci obarczają winą siebie. „Bo nie byłem grzeczny..., bo nie słuchałem tatusia” - dzieci nie mogą żyć w przeświadczeniu, że przyczyniły się do rozpadu relacji rodziców, dlatego jeśli widzisz, że Twoje dziecko czuje się odpowiedzialne za wasz rozwód, reaguj i nie pozwól by się zadręczało!
Emocje na wodzy
Nawet jeśli emocji nie da się Twoim zdaniem trzymać na wodzy, staraj się nie „prać waszych brudów” przy dziecku, wtajemniczanie pociech w wasze sprzeczki i konflikty dodatkowo zaostrza sprawę, pogłębia jego zagubienie i rodzi traumatyczne emocje. Jeśli postaracie się rozstać w pokoju (o ile jest to możliwe) lub łagodzić wszelkie niesnaski i krzywdy, unikniecie wizyty u psychologa dziecięcego, z powodu moczenia nocnego malucha czy kłopotów z nauką w szkole, które mogą być przykrymi konsekwencjami problemów dziecka wyniesionych z domu.
Gorzki smak łez
Dziecko ma prawo do emocji, takich jak złość i zły, a przede wszystkich do ich przeżywania – tłumione emocje to najniebezpieczniejsza broń w walce ze zdrową relacją, dlatego pozwólcie dzieciom przeżywać wasz rozwód. Jednak bądźcie blisko i tłumaczcie, że życie nie składa się tylko z dobrych i przyjemnych chwil, ale także takich, w których pojawia się ból i łzy, a one też czegoś uczą i są konieczne. Akceptujcie zachowanie dzieci. W tym okresie one mocno przeżywają nową sytuację, dlatego niech nie brakuje im waszej miłości i uwagi – to właśnie ona zaprocentuje w przyszłości i być może im uda się stworzyć zdrową relację, która przetrwa próbę czasu?
www.dziecko.fit.pl
1
